منشاء چاپ را می توان به چندین قرن پیش جستجو کرد.
انواع مرکب چاپ تصویری از بلوک های چوبی برش خورده در ژاپن در طول قرن دهم و احتمالاً قبل از آن در چین تولید شد.
اولین نوع متحرک که در خاک رس قالب گیری شده بود را می توان در چین در قرن یازدهم جستجو کرد و نوع چوبی در قرن چهاردهم در چین ظاهر شد.
در اروپا، تولید کتاب از بلوک های چوبی در اوایل قرن پانزدهم دیده شد و گوتنبرگ نوع فلز ریخته گری را در اواسط قرن پانزدهم معرفی کرد.
این اختراعات اساس روش چاپ اولیه یعنی چاپ لترپرس بود.
از آنجایی که اولین چاپ پیشرفتی از نوشتن و طراحی/نقاشی بود، طبیعی بود که اولین مرکب های چاپ بر اساس مرکب و رنگ های نوشتاری باشد. آنها از مواد معدنی سیاه چراغ یا رنگی تشکیل شده بودند که در صمغ محلول در آب پراکنده بودند.
با این حال، گوتنبرگ به زودی دریافت که جوهرهای مبتنی بر محلول صمغ آبی سطوح فلزی را به طور رضایت‌بخشی خیس نمی‌کنند.
ترکیب مرکب چاپ فلکسو توسعه یافته توسط گوتنبرگ با قطعیت مشخص نیست، اما احتمالاً از نقاشی های هنرمندان آن زمان گرفته شده است.
این روغن‌ها بر پایه روغن‌های گیاهی مانند دانه کتان یا روغن آجیل بودند که برای افزایش ویسکوزیته حرارت داده می‌شدند و با رزین طبیعی تقویت می‌شدند.
برای تسریع در خشک شدن، نمک های فلزی اضافه شد.
اولین سوابق روشن از ترکیب جوهرهای چاپی مربوط به قرن هفدهم است و از این نوع است (وود، 1994).
تا اواسط قرن هجدهم، چاپگرها جوهرهای خود را می ساختند.
هنگامی که صنعت تخصصی تولید مرکب چاپ افست شروع به توسعه کرد، جوهر عرضه شده کمی بیشتر از یک پراکندگی رنگدانه غلیظ بود.
هر چاپگر ماهری فکر می‌کرد که یک صنعتگر است و جوهر خریداری شده را با افزودنی‌های «مخفی» خودش تغییر می‌دهد تا خواص چاپی مورد نظر خود را بدهد.
در طول قرن هجدهم، انتشارات بسیاری از فرمولاسیون جوهر چاپ وجود داشت.
همه آنها از ترکیب اولیه یکسانی پیروی می کردند، اما شامل استفاده از سایر روغن های گیاهی و رزین های طبیعی بودند، جزئیات بیشتری در مورد رنگدانه های مورد استفاده ارائه می دادند و بر جزئیات روش های تولید مرکب رنگ تمرکز می کردند.
در تمام این دوره، یک خطر قابل توجه برای جوهرسازان (از نظر آتش سوزی، بخار و نشت) در گرم کردن روغن های مختلف بود. برخی از فرآیندها حتی نیاز به مشتعل شدن روغن های داغ و سپس خاموش شدن با پوشش فلزی داشت.
- منابع:
- تبلیغات:
